Dzień dobry wieczór ;)
Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją pierwszego tomu jednej z moich ulubionych serii. Mam do niej wielki sentyment, a dlaczego - tego dowiecie się w tym poście. Jak zwykle BEZ SPOILERÓW ;)
Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją pierwszego tomu jednej z moich ulubionych serii. Mam do niej wielki sentyment, a dlaczego - tego dowiecie się w tym poście. Jak zwykle BEZ SPOILERÓW ;)
NIEPOKOJĄCA DYSTOPIA
A dokładniej „Najbardziej niepokojąca książka od czasów Igrzysk śmierci" - A przynajmniej tak twierdzi blurb. Nie wiem, nie czytałam IŚ, jednak nie jestem pewna, czy nazwałabym tą książkę niepokojącą. Wciągająca i owszem, ale niepokojąca? Cóż, najwidoczniej mamy różne definicje słowa "niepokój". Mniejsza o to.
Mroczne umysły to pierwszy tom serii pod tą samą nazwą z gatunku dystopijnych Young Adult. Autorka kreuje tutaj dość nietypowy świat, albowiem akcja toczy się w zamkniętych dla innych ludzi Stanach Zjednoczonych, czego można domyślić się już po pierwszych rozdziałach. Wizja świata jest tutaj niemal katastroficzna. Dzieci z psionitycznymi umiejętnościami są odbierane rodzicom i zsyłane do obozów. Ma im to rzekomo pomóc się wyleczyć, ale niestety nie wszystko jest takie, jakie wydaje się być na pierwszy rzut oka. Całość ciągnie się wokół ucieczki i walki z obecnym systemem władzy - bohaterowie w taki czy inny sposób wydostają się ze swoich obozów i są zmuszeni by uciekać. I tyle Wam powiem by nie chlapnąć czegoś istotnego dla fabuły.
Nie, nie pomyliłam się nigdzie. Nie zrobiłam żadnej literówki. Umiejętności tych dzieci (bo dorośli ich nie posiadają, a dlaczego... to wyjaśni się w miarę jak będziemy poznawać kolejne części) zostały nazwane przez autorkę psionitycznymi, a one same w sobie PSI. Co to znaczy? Otóż umysł każdego z nich posiada inne właściwości. Może trochę zajeżdżać takim sci-fi, ale w skrócie: jest pięć grup/rodzajów (zwał jak zwał) owych umiejętności. Jedne są bardziej, drugie mniej niebezpieczne. I właśnie według tych umiejętności są dzielone te dzieci. Każde z nich zalicza się do innej grupy, np. jedni potrafią przemieszczać przedmioty za pomocą umysłu, a inne z kolei byłyby idealnymi hakerami ze względu na swoją spostrzegawczość, umiejętność zapamiętywania, itd. Nie - nie jest to spoiler. A przynajmniej nie jakiś mega wielki. Wiemy to wszystko już po pierwszym rozdziale, co daje ledwie kilkanaście stron. Mniejsza. Oczywiście jest więcej rodzajów - wymieniłam tylko te najczęstsze by wytłumaczyć co oznacza psionityczny. Po prostu: umiejętności nie-naturalne typu telekineza.
Otóż właśnie z tym mam problem. Kiedy czytałam tą książkę po raz pierwszy - byłam zakochana. Pokochałam świat stworzony przez panią Bracken już od pierwszych stron. Tak właściwie była to moja pierwsza dystopijna powieść,albo przynajmniej coś, co na nią zakrawa. To dzięki tej serii pokochałam mój pierwszy czarny charakter. Jego imienia niestety nie mogę Wam zdradzić, bo byłby to mega spoiler do pierwszego tomu. Kto czytał, ten wie. A kto chce wiedzieć - musi przeczytać ;)
Pamiętam, że z niecierpliwością czekałam na kuriera, który miał dostarczyć mi pozostałe dwa tomy (wtedy było ich razem trzy części, teraz są cztery) i te trzy dni były dla mnie męczarnią, ponieważ pierwszy tom oczywiście musiał zakończyć się w beznadziejnie beznadziejnym momencie. Tak, kolejna książka z serii 'umieraj w oczekiwaniu na tom kolejny'. Tak więc dla jednych to plus, dla drugich nie. Ja nie wiem.
Bohaterowie. Cóż, powiem tak - niektórzy mnie irytowali *kaszlu*złoty chłopiec*kaszlu, kaszlu*, innych pokochałam -czarny charakterek - a jeszcze inni byli nijacy. Poziom ich rozwinięcia był bardzo różny, co momentami potrafiło irytować.
Akcja „Mrocznych umysłów" początkowo się wlecze, nie raz do zaśnięcia, jednak autorka wynagradza nam to w dalszych rozdziałach. Czytelnik nie potrafi się oderwać i nie zauważa kiedy udało mu się pochłonąć całą książkę. Nie wiem jak inni, ale ja nie potrafiłam się oderwać nawet na chwilę - przeczytałam ją w kilka godzin, co jest bardzo dobrym wynikiem. Zarwałam dla niej noc i nie żałowałam, tak więc to chyba dobrze, prawda?
Fabuła może i nie jest jakaś oryginalna, główna bohaterka nobla nie dostanie, a niektóre "zwroty" akcji są przewidywalne, jednak nie odczuwałam tego podczas lektury.
Mam wrażenie, że na koniec zaczęłam bredzić, więc przejdę do zakończenia.
Mimo ciężkiego początku całą książkę czyta się błyskawicznie. Akcja rozwija się stopniowo, by w pewnym momencie porwać nas całkowicie. Autorka umiejętnie ją prowadzi - stopniowo zaznajamia czytelnika z wykreowanym przez siebie światem i fragment po fragmencie odsłania kolejne tajemnice. Bywają zwroty akcji. Nie każdy bohater jest tym, za kogo się podaje. Słowem: powieść idealna dla wszystkich miłośników dystopii. Polecam.
PS dodam, że prace nad ekranizacją trwają. Scenariusz już jest ukończony, poniżej macie najnowsze info z tt Chada Hodge'a - scenarzysty
Tytuł: Mroczne umysły
Autor: Alexandra Bracken
Seria: Mroczne Umysły Tom: 1
Tytuł oryginalny: The Darkest Minds
Wydawnictwo: Moondrive
Tłumaczenie: Maria Borzobohata-Sawicka
Ilość stron: 456
Gatunek: Dystopia Young Adult
Moja ocena: 8/10
A Wy? Czytaliście już tą książkę/serię? Jak wrażenia? A może dopiero zamierzacie się z nią zapoznać? Dajcie znać ;)
Mroczne umysły to pierwszy tom serii pod tą samą nazwą z gatunku dystopijnych Young Adult. Autorka kreuje tutaj dość nietypowy świat, albowiem akcja toczy się w zamkniętych dla innych ludzi Stanach Zjednoczonych, czego można domyślić się już po pierwszych rozdziałach. Wizja świata jest tutaj niemal katastroficzna. Dzieci z psionitycznymi umiejętnościami są odbierane rodzicom i zsyłane do obozów. Ma im to rzekomo pomóc się wyleczyć, ale niestety nie wszystko jest takie, jakie wydaje się być na pierwszy rzut oka. Całość ciągnie się wokół ucieczki i walki z obecnym systemem władzy - bohaterowie w taki czy inny sposób wydostają się ze swoich obozów i są zmuszeni by uciekać. I tyle Wam powiem by nie chlapnąć czegoś istotnego dla fabuły.
CO TY ZA NOWE SŁOWA TUTAJ WYMYŚLASZ, CO? JAKI PSIONITYCZNY?
Nie, nie pomyliłam się nigdzie. Nie zrobiłam żadnej literówki. Umiejętności tych dzieci (bo dorośli ich nie posiadają, a dlaczego... to wyjaśni się w miarę jak będziemy poznawać kolejne części) zostały nazwane przez autorkę psionitycznymi, a one same w sobie PSI. Co to znaczy? Otóż umysł każdego z nich posiada inne właściwości. Może trochę zajeżdżać takim sci-fi, ale w skrócie: jest pięć grup/rodzajów (zwał jak zwał) owych umiejętności. Jedne są bardziej, drugie mniej niebezpieczne. I właśnie według tych umiejętności są dzielone te dzieci. Każde z nich zalicza się do innej grupy, np. jedni potrafią przemieszczać przedmioty za pomocą umysłu, a inne z kolei byłyby idealnymi hakerami ze względu na swoją spostrzegawczość, umiejętność zapamiętywania, itd. Nie - nie jest to spoiler. A przynajmniej nie jakiś mega wielki. Wiemy to wszystko już po pierwszym rozdziale, co daje ledwie kilkanaście stron. Mniejsza. Oczywiście jest więcej rodzajów - wymieniłam tylko te najczęstsze by wytłumaczyć co oznacza psionityczny. Po prostu: umiejętności nie-naturalne typu telekineza.
GLĘDZĘ I GLĘDZĘ A NIE POWIEM, CO SĄDZĘ
Otóż właśnie z tym mam problem. Kiedy czytałam tą książkę po raz pierwszy - byłam zakochana. Pokochałam świat stworzony przez panią Bracken już od pierwszych stron. Tak właściwie była to moja pierwsza dystopijna powieść,
Pamiętam, że z niecierpliwością czekałam na kuriera, który miał dostarczyć mi pozostałe dwa tomy (wtedy było ich razem trzy części, teraz są cztery) i te trzy dni były dla mnie męczarnią, ponieważ pierwszy tom oczywiście musiał zakończyć się w beznadziejnie beznadziejnym momencie. Tak, kolejna książka z serii 'umieraj w oczekiwaniu na tom kolejny'. Tak więc dla jednych to plus, dla drugich nie. Ja nie wiem.
Bohaterowie. Cóż, powiem tak - niektórzy mnie irytowali *kaszlu*złoty chłopiec*kaszlu, kaszlu*, innych pokochałam -
AKCJA, JEJ ZWROTY I OBROTY
Akcja „Mrocznych umysłów" początkowo się wlecze, nie raz do zaśnięcia, jednak autorka wynagradza nam to w dalszych rozdziałach. Czytelnik nie potrafi się oderwać i nie zauważa kiedy udało mu się pochłonąć całą książkę. Nie wiem jak inni, ale ja nie potrafiłam się oderwać nawet na chwilę - przeczytałam ją w kilka godzin, co jest bardzo dobrym wynikiem. Zarwałam dla niej noc i nie żałowałam, tak więc to chyba dobrze, prawda?
Fabuła może i nie jest jakaś oryginalna, główna bohaterka nobla nie dostanie, a niektóre "zwroty" akcji są przewidywalne, jednak nie odczuwałam tego podczas lektury.
PODSUMOWUJĄC
Mam wrażenie, że na koniec zaczęłam bredzić, więc przejdę do zakończenia.
Mimo ciężkiego początku całą książkę czyta się błyskawicznie. Akcja rozwija się stopniowo, by w pewnym momencie porwać nas całkowicie. Autorka umiejętnie ją prowadzi - stopniowo zaznajamia czytelnika z wykreowanym przez siebie światem i fragment po fragmencie odsłania kolejne tajemnice. Bywają zwroty akcji. Nie każdy bohater jest tym, za kogo się podaje. Słowem: powieść idealna dla wszystkich miłośników dystopii. Polecam.
PS dodam, że prace nad ekranizacją trwają. Scenariusz już jest ukończony, poniżej macie najnowsze info z tt Chada Hodge'a - scenarzysty
Oh look! #TheDarkestMinds news! @HarrisDickinson To Star In Fox’s YA Adaptation Of ‘Darkest Minds’ https://t.co/LMB4zkcdnK pic.twitter.com/vBZ94sPIPG— Chad Hodge (@chad_hodge) 17 stycznia 2017
Tytuł: Mroczne umysłyAutor: Alexandra Bracken
Seria: Mroczne Umysły Tom: 1
Tytuł oryginalny: The Darkest Minds
Wydawnictwo: Moondrive
Tłumaczenie: Maria Borzobohata-Sawicka
Ilość stron: 456
Gatunek: Dystopia Young Adult
Moja ocena: 8/10
A Wy? Czytaliście już tą książkę/serię? Jak wrażenia? A może dopiero zamierzacie się z nią zapoznać? Dajcie znać ;)
Buzkiaki,
Kinga ;*
Czytałam tylko kawałek w internecie bo chciałam się przekonać czy warto ją kupić i naprawdę mi się spodobała, a twoja recenzja tylko mnie w tym utwierdziła. Nie mogę się doczekać kiedy przeczytam całą serię i kiedy wyjdzie film!
OdpowiedzUsuńhttps://weruczyta.blogspot.com/
Naczytałam się już tyle raczej negatywnych opinii tej książki, że kompletnie nie mam na nią ochoty. W ogóle ostatnimi czasy odchodzi ode mnie chęć na młodzieżówki.
OdpowiedzUsuńCzytałam i uwielbiam <3 W sumie to kupiłam ją tylko dlatego, że nie widziałam tych okładek wcześniej nigdzie indziej. Zakupiłam więc od razu cztery części (czyli od razu z dodatkiem), nie wiem co skłoniło mnie do tego szaleństwa, ale tak jakoś wyszło, że opis porwał mnie na całego. Myślę, że zarys fabuły i pomysł jest naprawdę ciekawy i oryginalny, bo wszystko kręci się wokół dzieci. Mam nadzieję, że wrócę do niej w tym roku w wakacje :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam, Jabłuszkooo ♥
SZELEST STRON
Nie czytałam tej serii, ale mam ją w planach. Mam nadzieję, że uda mi się je przeczytać w tym roku.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
Biblioteka Tajemnic
O, nie wiedziałam o ekranizacji! W takim razie muszę szybko kompletować serię, bo mam tylko tom 3 i opowiadania i zabierać się do czytania! :D
OdpowiedzUsuńCzytałam już tę książkę i wiem, że mi się podobała, jednak kompletnie nie pamiętam już co się w niej działo. xD Jednak nie wiem czy będzie mi się chciało zabierać się za nią kolejny raz. :D
OdpowiedzUsuńPozdrawiam! :)
recenzjeklaudii.blogspot.com
Nie czytałam tej serii, ale okładki ma bardzo zachęcające.
OdpowiedzUsuńJa również nie nazwałabym tej serii niepokojącą. Przeczytałam wszystkie części, ale jakoś za bardzo nie przypadła mi do gustu.
OdpowiedzUsuńBardzo lubię tę serię (chociaż przede mną jeszcze czwarty tom). Początek był okropnie nudny, ale później to nawet się nie zorientowałam, a książka była już przeczytana.
OdpowiedzUsuńJa bardzo lubię dystopie, nawet jeżeli mają kilka wad. Nie mogę się od nich oderwać i cieszę się że na rynku jest kilka dobrych. "Mroczne umysły" mam w planach. I chciałam jeszcze dodać że rozumiem te trzy dni, które były dla Ciebie męczarnią. Wcale się nie dziwie:)
OdpowiedzUsuńTa książka przewinęła się przed moimi oczami niezliczoną ilość razy, ale nigdy jakoś specjalnie nie zainteresowałam się, o czym jest. Teraz trochę zrobiłaś mi smaka, bo całkiem lubię dystopię, chociaż w ostatnim czasie jest jej aż zbyt dużo. Może przy najbliższej wizycie w bibliotece spróbuję znaleźć ,,Mroczne umysły" :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam cieplutko
BOOKS OF SOULS
Nie czytałam jeszcze, ale chciałabym to kiedyś nadrobić ;P
OdpowiedzUsuńZabookowany świat Pauli
Czytałam i jakoś takoś... nie zaiskrzyło. Ale ciekawa jestem adaptacji. Może wtedy zmienię zdanie
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
toreador-nottoread.blogspot.com