#23 „Czerwona królowa" - Victoria Aveyard

Zanim przemogłam się aby sięgnąć po tę książkę minęło dość sporo czasu. Czytałam tak wiele sprzecznych recenzji i opinii, że nie miałam bladego pojęcia czego się spodziewać. Jedni mówili o niej w samych superlatywach, inni twierdzili, że jest beznadziejna. Same sprzeczności...

Tytuł: Czerwona królowa

Autor: Victoria Aveyard

Seria: Czerwona Królowa

Tom: 1

Wydawnictwo: Moondrive

Ilość stron: 440

Data przeczytania: 4 lipca 2016

Moja ocena: 6.5/10

Opis:

– Mare Molly Barrow, urodzona siedemnastego listopada 302 roku Nowej Ery, córka Daniela i Ruth Barrowów – recytuje z pamięci Tyberiasz, streszczając moje życie. – Nie masz zawodu i w dniu następnych urodzin masz wstąpić do wojska. Chodzisz do szkoły nieregularnie, osiągasz słabe wyniki i masz na swoim koncie wykroczenia, za które w większości miast trafiłabyś do więzienia. Kradzieże, przemyt, stawianie oporu podczas aresztowania to zaledwie początek listy. Ogólnie rzecz biorąc, jesteś biedna, nieokrzesana, niemoralna, mało inteligentna, zgorzkniała, uparta i przynosisz hańbę swojej wiosce i królestwu. […]
– A mimo to jest w tobie coś więcej. – Król wstaje, ja zaś przyglądam się z bliska jego koronie. Jej końce są nieprzeciętnie ostre. Jak sztylety. – Coś, czego nie mogę pojąć. Jesteś jednocześnie Czerwoną i Srebrną. Ta osobliwość pociąga za sobą potworne konsekwencje, których nie jesteś w stanie zrozumieć. Co zatem mam z tobą począć?

Moja recenzja:

Kiedy w końcu udało mi się ją zdobyć przeleżała kilka tygodni na mojej półce zanim się za nią zabrałam. Cały czas się wahałam, bo bałam się rozczarowania... Muszę przyznać, że czytałam ją ponad tydzień, a dla mnie to jest naprawdę bardzo dużo jeśli chodzi o książkę i teraz sama nie wiem co takiego mogłabym o niej napisać.

Wiele osób twierdzi, że jest ona bardzo podobna do innych popularnych serii, mają rację. Podczas czytania nie mogłam się oprzeć wrażeniu, że przypomina mi ona po części Mroczne Umysły, trochę Igrzysk śmierci, gdzieś przewinął się Szklany Tron, znalazły się Rywalki, mignęły mi książki i filmy o hybrydach. To wszystko strasznie psuło mój odbiór tej książki, ponieważ podczas czytania nie raz nachodziło mi wspomnienie z innej serii, a to z kolei strasznie mnie denerwowało. Jeśli ktoś nie lubi książek, które są tzw mieszańcami, to niech się nawet za tą nie zabiera, bo mam wrażenie, że nie przypadnie mu ona do gustu.

Styl pisania autorki był ciekawy, zaskoczyło mnie to, że główna bohaterka mnie NIE irytowała pomimo iż wiele osób wspominało iż miało ochotę ją udusić. Jak dla mnie to plus. Akcja momentami była wolna, potem zaś przyspieszała, ale nie była taka, żeby nie dało się odłożyć książki (świadczy o tym choćby to, ze czytałam ją tydzień). Jeśli chodzi o zakończenie - było ono do bólu przewidywalne. Nie trzeba było być Sherlockiem, żeby wiedzieć co się święci i to było irytujące. Uwielbiam, kiedy zakończenie mnie zaskakuje, nawet jeśli nie idzie po mojej myśli. A tu co? Fakt, Shade mnie zaskoczył, ale co poza tym? Nic. Do samego końca miałam nadzieję na to, że jednak coś mnie zaskoczy, że będę się zastanawiać jak to możliwe, że może jednak pewne osoby nie zginą... I guzik z pętelką.

Nie za bardzo wiem jak to teraz podsumować, jednak po tych wszystkich ochach i achach na jej temat, a także masowej krytyce mogę śmiało powiedzieć, że w cale nie była tak dobra, ani tak zła jak to niektórzy mówią. Jak dla mnie była trochę wyżej niż dobra, szału nie robiła, nie czekałam w napięciu na rozwój akcji, a 6.5 na 10 daję tylko ze względu na to iż autorka na pewno ma potencjał, myślę, że gdyby napisała jakąś książkę, która byłaby mniej inspirowana innymi mogłoby wyjść z tego coś naprawdę bardzo dobrego. Plusem jest również to, że po zakończeniu książka aż się prosi o to aby czytać drugą część.

Podsumowując:

„Czerwona królowa" nie była dla mnie wybitna, jak to niektórzy mówili, ale nie była też zła. Była po prostu dobra. Autorka na pewno ma potencjał, pomimo tego iż momentami miałam wrażenie, że czytam multifandomowe fan-fiction. Nie wiem jak będzie z drugą częścią, w cale nie pali mi się do jej przeczytania - jeśli uda mi się ją zdobyć, to przeczytam. Jeśli nie, to kiedyś od kogoś pożyczę i nie będę rozpaczać. Moim zdaniem nada się dla kogoś, kto poszukuje książki z akcją, choć nie jest tam ona jakaś wybuchowa. Plusem jest to, że nie było przydługawych opisów miejsc, więc jest też dobra dla osób, które takowych nie lubią. Ogółem takie 6.5/10.

Dobra, na dzisiaj mam tu taką krótką recenzję, może i niewiele ona mówi, ale nie widziałam powodu aby się nad nią rozwodzić. A wy? Czytaliście? Macie zamiar? :) Dajcie znać ;)