niedziela, 13 listopada 2016

#43 „Dziesięc płytkich oddechów" - K.A. Tucker

 Swego czasu naczytałam się wielu pozytywnych opinii, zarówno o książce, jak i jej autorce, więc oczywistym było to, że bardzo chciałam zapoznać się z jej twórczością. Zaintrygowana tytułem i opisem, a także paroma poleceniami od zaufanych osób w końcu dorwałam powieść w bibliotece i... cóż, nie mogę powiedzieć, że się zawiodłam, ale na pewno nie tego oczekiwałam.

Tytuł: Dziesięć płytkich oddechów
Autor: K.A. Tucker
Seria: Ten Tiny Breaths
Tom: 1
Wydawnictwo: Filia
Data przeczytania: wrzesień 2016
Moja ocena: 7/10
Opis:
Jak sobie poradzisz kiedy na Twoich oczach świat rozsypuje się na kawałki? Co zrobisz kiedy wszystko idzie źle? Kiedy ból rozsadza Twoją duszę? Po prostu oddychasz. Dziesięć płytkich oddechów…

Kilka lat temu życie dwudziestojednoletniej Kacey Cleary rozpadło się na kawałki. Wraz z młodszą siostrą Livie, z biletami autobusowymi w kieszeni, wyruszają do Miami.
Goniąc za marzeniami i uciekając przed koszmarem, dziewczyny trafiają do apartamentowca niedaleko plaży. Rozpoczynają nowe życie.
I wszystko przebiegałoby zgodnie z planem, gdyby Kacey nie spotkała Trenta Emersona z mieszkania 1D.
Zamknięta w sobie Kacey nie chce niczego czuć. Tak jest bezpieczniej. Dla wszystkich. Jednak w końcu ulega, otwiera serce i zaczyna wierzyć, że może pozostawić za sobą koszmarną przeszłość, by zacząć od nowa. Niestety okazuje się, że nie tylko Kacey kryje tajemnicę. Pozornie perfekcyjny mężczyzna ukrywa prawdę o wydarzeniach, których nie da się wybaczyć. Odkryta przeszłość Trenta sprawi, że Kacey powróci w przerażający mrok i samotność.
Piękna powieść o bliznach, o których nie można zapomnieć, o winie, której nie da się odkupić i o światełku w tunelu, które sprawia, że nawet najbardziej poraniony człowiek szuka w sobie siły, która pozwoli mu wykonać dziesięć płytkich oddechów…  
Moja recenzja: 


 Do napisania tej recenzji zbierałam się długo, bo gdzieś od końca września, ale nieraz tak mam, że nie potrafię ubrać w słowa tego, co czułam czytając daną książkę. Nie zawsze jest to w tym pozytywnym sensie, ale tym razem tak było.

  Pamiętam, że jakiś rok temu, może wcześniej, było dość głośno o pani Trucker, a przynajmniej w sferze, w której się obracałam. Moja koleżanka, mająca bardzo podobny do mojego gust bardzo mi ją polecała, wręcz zachwalała twierdząc, że jest to najlepsza książka jaką przeczytała. I teraz mam dylemat. Czy jednak nasze gusta nie są aż tak do siebie podobne, czy może ja po prostu szukam w książce całkiem innych rzeczy.

  Sam pomysł na fabułę może i nie był jakiś oryginalny, ale ja do samego końca nie potrafiłam domyślić się, o co może chodzić, więc uznajmy to za plus. Autorka stworzyła tutaj wspaniałe portrety psychologiczne swoich postaci, dzięki czemu całkiem łatwo było wczuć się w ich role, postawić się na ich miejscu i jakoś to wszystko zrozumieć... Co prawda nie zgrzeszyłaby dodając więcej opisów, ale nie przeszkadzała mi ich znikoma ilość, ponieważ skupiła się ona raczej na psychice, a niżeli wyglądzie zewnętrznym.

  Niewątpliwie muszę tutaj wspomnieć o tym, że jest to pierwsza powieść, która wywoływała we mnie tak wielką chęć zastanowienia się nad tym, co robię, jak żyję, która zmusiła mnie do refleksji. Nawet, jeśli nie miałam po niej kaca książkowego, ani nie rozmyślałam nad nią zbyt wiele (co zapewne było winą rozczarowującego zakończenia), gdzieś tam podświadomie cały czas towarzyszyła mi w moich rozmyślaniach. I nie mówię tutaj o czymś typu: "ciekawe, jak to było dalej, bla, bla, bla". Raczej o tym, że zaczęłam zastanawiać się nad swoją codziennością i przyglądać się życiu, swoim wyborom i decyzjom. Za to daję jej kolejny wielki plus. Zdecydowanie potrafiła skłonić do myślenia nawet na długo po jej przeczytaniu.

  Jak już wspomniałam powyżej, zakończenie tego tomu mnie rozczarowało. Autorka nie pozostawiła czytelnikowi zbyt wielkiego pola popisu dla wyobraźni i mówię to ja - osoba nienawidząca otwartych zakończeń. Tym razem chyba jednak wolałabym by pozostało ono otwarte, ponieważ w jakiś sposób zachęciłoby mnie do lektury drugiego tomu, a tak... Cóż, mimo iż chciałabym zapoznać się z nim w przyszłości, to jednak ani trochę mi się do niego nie spieszy. Po prostu... pani Trucker chyba przedobrzyła. Nie wiem, czy miała na celu wyjaśnienie wszystkiego, czy też zbudowania napięcia, a tym samym zachęcenia do lektury dalszych części, ale niestety - nie udało się jej.

  Kolejnym punktem do omówienia, nie do końca minusem, ale również nie plusem, była bipolarność pewnej osoby. Chociaż nie, wróć. "Bipolarny" to takie mocne słowo... Co prawda na koniec wszystko się wyjaśniło, czytelnik dowiedział się, dlaczego ta osoba zachowywała się w ten, a nie inny sposób, jednak nadal pozostawał pewien niesmak. Jeśli jest coś, czego nie lubię bardziej od otwartych zakończeń, to na pewno są to niezdecydowane, zbyt skomplikowane postacie. Rozumiem, że wydarzenia z przeszłości mają różny wpływ na ludzi, jednak to po prostu wydało mi się nielogiczne, a ja, będąc typem osoby ceniącej sobie ład i porządek, nie lubię rzeczy nielogicznych.

  Ostatni z punktów na mojej liście "do omówienia" może i nie jest ściśle związany z książką, jednak myślę, że jest naprawdę ważny. Jak już wspomniałam, książka ta skłoniła mnie do rozmyślań. Jednak nie wspomniałam o tym, że dzięki niej zaczęłam interesować się psychologią, a dokładniej leczeniem ZSP. Od czasu gdy przeczytałam tą powieść obejrzałam chyba z dwadzieścia najróżniejszych dokumentów z nią związanych i powiem tak - ten temat interesuje mnie coraz bardziej z każdym dniem. Co więcej - odkryłam, że psychologia ogólnie jest bardzo ciekawa, więc zastanawiam się, czy nie związać z nią w jakiś sposób mojej przyszłości... Dwa słowa: WIELKI PLUS.

PODSUMOWUJĄC:

  K.A. Tucker poruszyła bardzo ciekawy (przynajmniej dla mnie) temat, jakim jest radzenie sobie psychicznie i fizycznie po różnego rodzaju przejściach. Dzięki niej zainteresowałam się psychologią i zaczęłam zastanawiać się nad swoim postępowaniem w życiu codziennym. Jej książka niewątpliwie potrafi zmusić do myślenia. Nie powiem, że jest to powieść dla każdego, bo byłoby to kłamstwo. Myślę, że do niej trzeba po prostu odpowiedniego podejścia. Ja sama zrobiłam to od złej strony, nastawiając się na romans, przez co początkowo w ogóle nie umiałam się wciągnąć, ani czerpać jakiejkolwiek przyjemności z lektury. Dopiero za drugim, całkiem innym podejściem zobaczyłam jej drugie dno i całość wypadła całkiem dobrze. Jeśli można się do czegoś doczepić, to na pewno jest to zbyt mocno zarysowane zakończenie, które nieco zepsuło mi jej wizerunek. Poza tym, było dobrze.


I to by było na tyle... Dajcie znać co sądzicie. Czytaliście? Macie zamiar? :)

14 komentarzy :

  1. Była to pierwsza książka autorki, którą przeczytałam i do dzisiaj miło ją wspominam :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Czytałam tylko tą książkę tej autorki i pamiętam, że byłam zachwycona, bardzo mi się podobała. Ma lekki styl, który wciąga i czyta się bardzo gładko (jeżeli w ogóle można tak powiedzieć). Pod drugi tom nie sięgnęłam tylko i wyłącznie z braku czasu i mam nadzieję, to nadrobić w następnym roku :)

    Pozdrawiam, Jabłuszkooo ♡
    SZELEST STRON

    OdpowiedzUsuń
  3. Jeszcze nie miałam okazji przeczytać tej książki, ale jeśli znajdę trochę więcej czasu to z pewnością po nią sięgnę.
    Pozdrawiam!
    zapoczytalna.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  4. Ja czytałam dwie książki tej autorki, w tym jedna bardzo mi się podobała, a druga tez podobała, ale nieco mniej, dlatego zamierzam sięgnąć jeszcze po książki tej autorki. Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Nigdy nie słyszałam o tej książce.Lubię opowieści,które zmusza mnie do rozmyślania nad swoim życiem.Może się skuszę.Świetna recenzja.

    http://weruczyta.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  6. Ja raczej w najbliższym czasie nie sięgnę po tę powieść. Takie rozczarowujące zakończenie to chyba najgorsze co może być jeśli cała książka jest ogólnie dobra :D Znacznie bardziej ciekawi mnie "Przez niego zginę" tej autorki :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jeśli mam być szczera, to nie mam pojęcia o czym jest ta druga książka, ale tytuł mi się podoba :P

      Usuń
  7. Sama nie wiem, czego się mam po niej spodziewać, dlatego ominęłam opis w twojej recenzji, bo chcę przeczytać tę książkę bez żadnych większych informacji na jej temat :D

    Pozdrawiam
    To Read Or Not To Read

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. W takim razie pozostaje mi tylko czekać na opinię ;) Kiedy już ją przeczytasz możesz rzucić linkiem do recenzji - na pewno zerknę :)

      Usuń
  8. Jak ja nie lubię takich postaci, które są proste, nieskomplikowane a jednocześnie bardzo zmienne. Bipolarny, w sumie w miarę dobrze opisuje takich bohaterów. To najczęściej błąd autora, że nie umie zdecydować się jaki ktoś ma być... Zazwyczaj wypada to słabo. Sama nie wiem co mam zrobić z tą książką. W sumie ona jako jedyna została mi do odhaczenia na mojej liście romansów do przeczytania. Nawet jeśli nie jest to 100% romans to tym bardziej się cieszę.

    Pozdrawiam, Przy gorącej herbacie

    OdpowiedzUsuń
  9. okładka mnie zachwyciła, chętnie przeczytam. mam nadzieję, że się nie zawiodę i zatrzymam się na chwilę, żeby zastanowić się nad swoim życiem, tak jak Ty. pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  10. Słyszałam tyle pozytywnych słów o tej książce, a tu jednak widzę, że te wszystkie pochwały mogą okazać się jednak przesadzone. Ale sprawdzę to sama, bo na pewno kiedyś sięgnę po tę książkę. Jak na razie kupiłam za to Przez niego zginę tej autorki i to od niej zacznę przygodę z panią Tucker. ;)

    OdpowiedzUsuń
  11. Jedna z najbardziej niezwykłych powieści jakie czytałam.

    OdpowiedzUsuń

Jeśli przeczytałeś/aś mój post zostaw po sobie jakiś ślad :)
Z chęcią poznam wasze opinie na dany temat.
Nie musisz spamować linkami, odwiedzam każdego, kto zaciekawi mnie komentarzem lub po prostu stałych czytelników :)

SZABLON WYKONANY PRZEZ RONNIE