#50 „Promyczek" - Kim Holden

Po przeczytaniu tej książki przez bardzo długi czas miałam ogromny mętlik w głowie. Z jednej strony otrzymałam cudowną historię, z drugiej nie brakowało jej również wad. Jak moje wrażenia i co sądzę o „Promyczku"?

Zapraszam na recenzję, która jest totalnie beznadziejną plątaniną nieokreślonych emocji :)

*Pragnę uprzedzić, że będę w niej zdecydowanie nadużywała słowa "słodki". Celowo

 Wydaje mi się, że nie ma tutaj osoby, której trzeba by przedstawiać Kim Holden, albo przynajmniej „Promyczka", bo przecież nie wszyscy mają głowę do autorów. Jednak jeśli takowa jest, zapraszam na sam dół, tam zamieściłam opis tej oto książki. Mniejsza o to.

 Jak zapewne zauważyliście, lub też nie, swego czasu „Promyczek" był bardzo głośną książką. Pojawiały się dziesiątki, jeśli nie setki recenzji, zarówno przed, jak i po premierze. Zapewne spotkaliście się z powszechnym zachwytem nad tą powieścią. Ale czy aby na pewno są one zasłużone?

NIE WSZYSTKO ZŁOTO, CO SIĘ ŚWIECI. ALE CZY ABY NA PEWNO?

 Przeglądając blogi, strony księgarni, czy po prostu internety, bardzo często napotykałam się na tą książkę. W pewnym momencie widywałam ją tak często, że już mi się nią rzygać za przeproszeniem chciało. Naprawdę. Wszędzie pełno recenzji, cytatów, zachwalających postów, bannerów i innego dziadostwa. Opinie w samych superlatywach, dyskusje na grupach i człowieka nachodzi pytanie: czy ta książka rzeczywiście jest taka idealna?

 Otóż nie. Jeśli ktoś dobrze szukał, natrafił na wzmianki o jej schematyczności i nieco przesadzonej słodkości. Możliwe nawet, że w cale nie musiał szukać ich jakoś specjalnie. Po przeczytaniu stwierdzam, że obie te rzeczy są prawdą w całej postaci. Autorka jakby upchnęła tutaj wszystko. Była choroba, kłopoty rodzinne, nieudane związki, albo problem ich braku, kłopotliwi współlokatorzy, denerwujące postacie, nowe przyjaźnie, zespół muzyczny, nieco wyróżniająca się z tłumu główna bohaterka, tajemnice, przeszłość, bla, bla, bla. Słowem: nic, czego nie znaleźlibyśmy wcześniej. Jednak w moim odczuciu wpłynęło to dobrze na tą historię.

Masz przed sobą wspaniałe życie. Przeżyj je co do minuty. Zacznij już teraz.

AAA! TO JEST TAK SŁODKIE, ŻE IDZIE DOSTAĆ CUKRZYCY!

 I tak. Zgodzę się z tym, że niektóre momenty były naprawdę bardzo, ale to bardzo słodkie. Było ich nawet dość sporo. Jednak nie oszukujmy się - znaczna część z tych "przesadzonych" momentów po prostu sprawiała, że człowiekowi robiło się jakoś tak cieplutko na serduszku... I nie. Nie zgodzę się z tym, że cała ta książka jest przesłodzona. Autorka dobrze to zbalansowała. Były zarówno słodkie, jak i gorzkie chwile. Nie wszystko mdliło. Nie wszystko było smutne. Nie wszystko rozweselało.

 I przyznam się szczerze, że tak, jak nie jestem typem płaczka, - naprawdę rzadko płaczę czytając książki - tak tutaj wypłakałam co najmniej dwie paczki chusteczek. Nie żartuję. I niech mi ktoś powie, że to przesłodzone, to zamorduję. Ja nie płaczę kiedy książka jest radosna. Tutaj macie najlepszy dowód, który potwierdza moje słowa.

PRAWDZIWA SKARBNICA CYTATÓW

 Nie wiem, jak inne osoby, które miały okazję czytać tą książkę, ale ja wyzaznaczałam w niej coś ok 20-30 cytatów, czego dowodem jest powyższe zdjęcie, na którym i tak nie widać wszystkich karteczek. Może i nie są one jakieś genialne, lub odkrywcze, jednak zdecydowanie mają w sobie to coś. Jeśli można coś powiedzieć o piórze autorki, to niewątpliwie jest to fakt, iż potrafi ona zmienić najprostsze zdania w prawdziwie urzekające cuda. Pani Holden dosłownie bawi się słowami, wyczarowując z nich najróżniejsze złote myśli. No i oczywiście to się wielce chwali.

Zdaję sobie sprawę z tego, że nie jest to najlepszy cytat, jednak tak jakby książka już wywędrowała w świat, lc mi świruje i nie mam jak znaleźć innych :C

 O MÓJ BOŻE! KELLER JEST TAKI SŁODKI! I GUS! A FRANCO, TO JUŻ INNY KOSMOS ♥

 Bohaterowie. To zdecydowanie jeden z największych plusów tej historii. Podczas lektury nie raz i nie dwa myślałam, że bardzo chętnie mogłabym się z nimi zaprzyjaźnić, a może nawet coś więcej :D Przecież ci ludkowie to po prostu ludzie idealni. No może nie do końca. Ale ten charakter! Autorka wykreowała ich tak dobrze, że niezwykle łatwo byłoby ich sobie wyobrazić. Pokochałam wszystkich bez wyjątku. No może były wyjątki, ale nie będę tutaj o nich wspominać. Najważniejsze są portrety psychologiczne. Po prostu wielbię dobrze wykreowane postaci, nawet, jeśli miałyby być "złe". Tutaj takich ludzi dostałam jak na tacy. Oczywiście zdarzały się momenty, kiedy mnie denerwowali. Ale to da się wybaczyć.

PODSUMOWUJĄC, BO CZUJĘ, ŻE PAPLAM BEZ SENSU

 Zdaję sobie sprawę, że wiele osób może się ze mną nie zgodzić, twierdząc, że autorka zbyt wiele napchała i porządnie nasłodziła, jednak mi to ani trochę nie przeszkadzało. Dodatkowo, pragnę zaznaczyć, że dla równowagi bywało sporo tych "gorzkich" momentów. Moim zdaniem „Promyczek" może i nie jest tak bardzo idealny, jak to pisano w tych wszystkich recenzjach, nie wytykając przy tym żadnego błędu, jednak z pewnością jest wyjątkowy i godny polecenia.

 Jeśli szukacie czegoś słodkiego, do popłakania - trafiliście idealnie. Ale jeśli po prostu chcecie miło spędzić czas, to też tędy droga. Polecam, polecam i pragnę nadmienić, że „Promyczek" znalazł się na mojej liście najlepszych książek, jakie miałam okazję przeczytać w 2016r.

 Tytuł: Promyczek

Autor: Kim Holden

Seria: Promyczek Tom: 1

Wydawnictwo: Filia

Ilość stron: 589

Moja ocena: 9/10

Opis: Tajemnice.
Każdy jakieś ma.
Czasem większe, czasem mniejsze.
Kiedy zostaną ujawnione, mogą uzdrowić.
Mogą również zniszczyć.
Życie Kate Sedgwick nigdy nie było bezbarwne. Dziewczyna pomimo problemów i tragedii zachowała pogodę ducha – nie bez powodu jej przyjaciel Gus nazywa ją Promyczek. Kate jest pełna życia, bystra, zabawna, ma również wybitny talent muzyczny. Nigdy jednak nie wierzyła w miłość. Właśnie dlatego – gdy wyjeżdża z San Diego by studiować w Grant, małym miasteczku w Minnesocie – kompletnie nie spodziewa się, że przyjdzie jej pokochać Kellera Banksa.

Oboje to czują.
Oboje mają powód, by z tym walczyć.
Oboje skrywają tajemnice.

Kiedy wyjdą one na jaw, mogą uzdrowić…
Mogą również zniszczyć.

Czy ktoś z Was miał okazję ją już przeczytać? Podobała się? A może dopiero zamierzacie? Dajcie znać :)

Buziaki, ;*

Kinga