niedziela, 12 lutego 2017

#57 „Wstyd" - Rachel Van Dyken

Cześć Wam :)

Dawno mnie tutaj nie było, obiecywałam dodać coś przez ferie, no ale jednak okazało się, że się nie da... więc wracam teraz ;) A dzisiaj zapraszam na recenzję jednej z książek (ludzie chyba zawsze tak zaczynam...), która zdecydowanie zasługuje na uznanie i gromkie brawa. A mowa tutaj oczywiście o „Wstydzie" autorstwa Rachel Van Dyken, czyli trzecim tomie serii „Zatraceni", która totalnie rozwala system.

Zwyczajowo recenzja BEZ SPOILERÓW.

Zapraszam ;)


 Rachel Van Dyken bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie swoją „Utratą" <recenzja>, nieco rozczarowała „Toxic" <recenzja> i... totalnie rozkochała mnie we „Wstydzie".  Nie mam pojęcia dlaczego tak długo zwlekałam z jej lekturą, ponieważ już w trakcie samego czytania byłam pewna, że będzie to najlepsza część serii. Na końcu pozostało tylko pytanie: dlaczego wcześniej nie wiedziałam o istnieniu książek tej pani?

Pierwszy raz miałam z nią (serią) styczność dość spory kawał czasu temu, bodajże oglądając jedną z recenzji na booktubie. Wtedy nie zwróciłam na nią uwagi, nawet o niej zapomniałam. I w sumie nie wiem jakim cudem mogłam omijać te perełki. No jak?! Teraz pluję sobie w brodę, ponieważ jest to jedna z lepszych serii New Adult jakie miałam okazję przeczytać. Gdybyście widzieli ile cytatów w niej pozaznaczałam, zapewne mówiłoby to samo za siebie, jednak zdążyła wywędrować w świat zanim pomyślałam o tym, żeby zrobić zdjęcia.

 Cytaty. Właśnie - cytaty. Czytelnikowi takiemu jak ja aż się serduszko raduje i wesoło pika, kiedy jedna książka zawiera ich w sobie kilkanaście, lub nawet kilkadziesiąt. Czytając "Wstyd" zaznaczałam je właściwie co chwila. Niektóre mądre, inne piękne same w sobie, to znowu słodkie, a jeszcze inne poważne, czy też smutne. A kij to, zdarzały się takie będące połączeniem wszystkich tych cech. I nie macie pojęcia jaki to był dla mnie ból żeby wybrać te, które spodobały mi się najbardziej. Naprawdę było ich tak dużo, że najchętniej wrzuciłabym je wszystkie, jednak obawiam się, że wtedy dziewięćdziesiąt procent recenzji stanowiłyby właśnie one. A z resztą co ja będę tutaj mówić. Zaspamuję Was dzisiaj - i tutaj, i na fb, i na snapchacie cytatami z owej książki, ponieważ są one absosmerfnie cudowne.


 Ale przejdźmy dalej. O ile w poprzednich dwóch częściach styl autorki był bardzo dobry, tak w tej polepszył się i to bardzo. Nie wiem jak to wyjaśnić, ale bardzo odczułam tą różnicę. Czytanie książki sprawiało jeszcze większą przyjemność niż przy tomach poprzednich i pomogło mi pozbyć się jakiegoś książkowstrętu, czy czegoś innego, co męczyło mnie od stycznia. Zajęło mi ledwie kilka godzin i strasznie żałowałam, że książka skończyła się tak szybko. Autorka nie jeden raz wywołała wielkiego banana na mojej twarzy, poprawiła mi humor i czasami zdarzyło się, że miałam ochotę tam wleźć i uderzyć pewną osobę, która początkowo zachowywała się jak dupek. No ale oczywiście później zostało mu to wybaczone. A wiecie, co jest najlepsze? Powrócił mój ukochany Gabe! Nie, żeby nie było go w poprzednich tomach, jednak w drugim (swoją drogą moim zdaniem najsłabszym) stracił nieco tej swojej urokliwości. A tutaj bam! Mój mąż wyleczony :D


 Jedyną rzeczą, którą jestem całkowicie pewna po przeczytaniu tej książki jest to, że będzie mi brakowało jej bohaterów. Niby zawsze można przeczytać ją od nowa, jednak to nie to samo. Pani Van Dyken wykreowała w swojej serii postaci z krwi i kości. Wydaje mi się, że każde z nas byłoby w stanie sobie ich wyobrazić. Niekoniecznie jako swoich rówieśników, jednak jako prawdziwe, żywe osoby. Nie byli irytujący, ani też płascy, czy jednowymiarowi. Ich życie potoczyło się ciężkim torem, każde z nich zostało w pewien sposób doświadczone, dzięki czemu stali się jeszcze bardziej żywi.



 Wiele osób uważa, że New Adult jest nudne i pełne schematów. Cóż, nie zawsze. W wypadku „Wstydu" nie nadziałam się na nic, co by mnie zirytowało i nie pomyślałam "to już było". Nie twierdzę, że powieść jest super wielkim oryginałem, bo nie jest. Po prostu przedstawia swoją historię w nieco inny sposób od reszty. Nie potrafię tego wytłumaczyć, ale właśnie dzięki temu czytało się ją tak przyjemnie. Dzięki temu i dzięki cytatom oczywiście. No i Gabe też tam był... Nie wiecie kim jest Gabe? Proponuję zapoznać się z którąkolwiek częścią serii. Z tym, że jeśli zaczniecie od trzeciego będziecie mieć spoilery jak znalazł.

 Podsumujmy, bo po powrocie mam wrażenie, że zaczynam bredzić bez sensu :P

 Rachel Van Dyken napisała coś, co można czytać ciągiem, jako serię, jednak równie dobrze można zacząć od drugiego, czy trzeciego tomu, co według mnie jest dużym plusem. Książki New Adult w jej wykonaniu są dobre, a nawet bardzo dobre. Wciągają czytelnika od pierwszych stron, zasypują cudownymi cytatami i nie pozwalają się oderwać. „Utrata" jest świetnym początkiem. „Toxic" wypada najsłabiej, jednak również jest warte poznania. Za to „Wstyd" przebija wszystko. Wciąga i wyjaśnia wszystko, co do czego mieliśmy wcześniej wątpliwości. Nie można się od niego oderwać nawet na chwilę. Umila wieczór. Daje jeszcze więcej niż poprzednie części. Jest po prostu idealnym zwieńczeniem serii.

 Jeśli lubicie New Adult, lub też chcielibyście od czasu do czasu przeczytać coś lżejszego, a zarazem niebanalnego - ta książka, jak i cała seria jest dla Was idealna. Moim zdaniem jedno z lepszych New Adult. Polecam! :D


Czytaliście? Jak wrażenia? Dajcie znać w komentarzach, a jeśli nie mieliście okazji się z nią zapoznać, koniecznie to zróbcie, bo naprawdę warto ;)
Buziaki ;*
Kinga

21 komentarzy :

  1. Jeszcze się nie zabrałam za tę trylogię, ale zrobię to na pewno! :D
    Zapraszam na nowy post :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. W takim razie polecam i czekam na recenzję :)

      Usuń
  2. Nie uważam, że New Adult jest nudne, ale że pełne schematów już bardziej. Cóż już tyle książek się naczytałam, że trudno mnie zaskoczyć, ale się udaje :) Na książkę mam ochotę więc dodaje do listy, kiedy mi się uda przeczytać to tego już nie wiem :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Polecam, polecam, polecam :D

      Usuń
    2. Ja ciągle szukam nowych tytułów. Nawet nie zniechęcają mnie podobne wątki, a niektórych motywów wręcz szukam np. bad boye lub hate-love czy przybrane rodzeństwo. Dobrze, że ciągle wychodzą nowe tytuły:)

      Usuń
  3. Utrata tej autorki jest dla mnie jedną z gorszych książek, jakie przeczytałam, więc i tę sobie odpuszczę ;)

    OdpowiedzUsuń
  4. Czytałam dwie poprzednie części i mam podobne wrażenia, że pierwsza część pozytywnie mnie zaskoczyła, a druga była nieco słabsza. I jak pokochałam Gabe w pierwszej części tak w drugiej trochę zabrakło tego prawdziwego chłopaka, więc fajnie, że w ostatniej Gabe wrócił, taki jak wcześniej :D Może to mnie skusi do sięgnięcia trzeciej serii, bo szczerze mówiąc jakoś najmniej lubiłam Lisę i jakoś nie zachęcała mnie ta część. :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Właśnie najbardziej ubolewam nad tym Gabe'm. No ale ważne, że tutaj już jest sobą ;) Ja również nie za bardzo polubiłam Lisę w pierwszych dwóch częściach, jednak w trzeciej, kiedy pozna się jej historię, całkiem zmieniłam swoje zdanie ;)

      Usuń
  5. Tak jak pewnie wiesz, bardzo się polubiłyśmy z tą książką (NO WIEM, oprócz tego akcentu z colą i 'TOXIC'), niemniej nadal mi się podoba ta przygoda.
    Dobra, dobra, o książce już pogadałam z tobą prywatnie, to teraz się porozwodzę o tym, jakim trzeba być geniuszem, żeby takie rzeczy (cytaty) wytworzyć w Gimpie. Dziewczyno, ten program to czarna dziura, a ty z niego wyczarowujesz takie rzeczy?! JAK?! ;-; Już na kartce się prościej rysuje...

    No i ten tego, pozdrawiam i wgl buziaki :*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ale gimp to bardzo prosty program, żadna czarna dziura XD I nie, na kartce rysuje się gorzej, ponieważ jak sama widziałaś przykłady akurat ja jestem beztalenciem w tej dziedzinie.
      Buziaki ;*

      Usuń
  6. Ja uwielbiam literaturę New Adult. Ostatnie praktycznie cały czas czytam książki dla młodych dorosłych. Akurat z książek Rachel Van Dyken „Utrata” nie należy do moich ulubionych ale bardzo zainteresował mnie tytuł „Wstyd”. Na pewno do niego zajrzę. Z innych autorek New Adult, które Wam polecam to na pewno Penelope Douglas, której „Dręczyciel” właśnie zadebiutował na polskim rynku. I oczywiście Jamie McGuire i Tammarę Webber. Między innymi o tych autorkach i ich książkach pisałam tutaj
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  7. Seria ta czeka u mnie w kolejce na półce :) Posiadam pierwszy i trzeci tom, muszę jeszcze upolować drugi :D

    pozdrawiam,
    ifeelonlyapathy.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  8. O żesz, zapomniałam o tej serii! Przeczytałam dwa pierwsze tomy, a trzeciego nie!

    Pozdrawiam
    To Read Or Not To Read

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nic tylko żałować, no i czytać, bo trzeci najlepszy :P

      Usuń
  9. Utrata mnie nie zachwyciła, ale też nie odepchnęła od tej serii, dlatego od dłuższego czasu czeka na mnie Toxic, ale nie jest to moje ulubione spotkanie z twórczością autorki (choć cytaty są faktycznie cudowne) ;). Uwielbiam natomiast serię Eagle Elite i mam ogromną nadzieję zobaczyć kiedyś przekład, bo chętnie dołączyłabym ją do swojej kolekcji :D.

    OdpowiedzUsuń
  10. Kompletnie nie mam ochoty na takie powieści. Całą serię sobie podaruję, na rzecz innych książek. :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Obawiam się, że nie moje klimaty. Jakoś nic mnie szczególnie nie przyciągnęło do tej serii. ;/

    OdpowiedzUsuń

Jeśli przeczytałeś/aś mój post zostaw po sobie jakiś ślad :)
Z chęcią poznam wasze opinie na dany temat.
Nie musisz spamować linkami, odwiedzam każdego, kto zaciekawi mnie komentarzem lub po prostu stałych czytelników :)

SZABLON WYKONANY PRZEZ RONNIE